De acupunctuur behandelingen hebben een positief effect!

Inmiddels heeft Vida 3 sessies Acupunctuur achter de rug. We gaan hier voorlopig ook mee door. Ondanks dat ze Marjolein van Zuijlen van Dierenkliniek De Polder in Maassluis, nogal ‘gelaten’ haar werk laat doen, lijkt het te helpen. Natuurlijk helpt de Librela-injectie ook goed mee. Daarvan heeft Vida inmiddels net de 2e gehad. We moeten Vida nog steeds van de bank ‘trekken’ voor een wandeling, maar dat is meer de Bulldog-luiheid. Als Vida eenmaal haar 1e plasje heeft gedaan, op het gras voor de deur, dan komt er tempo in. Ik geniet nog steeds, iedere wandeling weer, van hoe soepel ze nu beweegt en lekker mee draaft. Het gaat echt goed met Vida en dat geeft ons hoop. Hoop, waarvan ik soms denk, dat ik misschien niet teveel moet hopen en verwachten. Maar ik wil zo graag, dat Vida nog lang bij ons mag blijven en dat we nog lang van elkaar mogen genieten. Vida heeft echt haar ‘draai’ gevonden bij ons thuis. Ze is vrolijk, soms ondeugend en ze voelt zich vooral heel erg op haar gemak. Ze ligt het liefst languit op de bank of op haar zij. Áls ik ’s ochtend beneden kom, dan gaat haar staartje kwispelend heen en weer op de bank. Zodra de kastdeur open gaat, dan staat ze of kwispelend naast me of ze komt op de hoek van de bank staan. Meestal komt er namelijk snoep voor Vida uit de kast. Maar helaas soms ook een emmer en mop of stofzuiger. Voor Vida maakt het niet uit…ze gaat altijd uit van snoepjes voor Vida.

Tegenwoordig komt ze ook regelmatig naar de keuken en blijft dan net zo lang om me heen ‘dralen’, totdat ik een bak voer voor haar neerzet. Inmiddels is ze goed op gewicht, maar een paar kilootjes erbij is ook niet heel erg. Ook haar bespiering begint vorm te krijgen. Ze staat mooi vierkant, zoals het een echte Bulldog betaamt. En ook haar vacht glanst echt mooi. Wat ben ik trots op ons prachtige meisje! Als ik terugdenk aan hoe ze bij ons kwam en hoe ze er nu uitziet en hoe ze zich gedraagt, dan ben ik super trots op haar en op mijn gezin. Teamwork! Want dat is wat het is. We zetten ons allemaal in voor Vida. Afgelopen zondag kwam Vida naast me zitten tijdens het ontbijt en zat ze voor het eerst gewoon te bedelen… Toch vond ik het wederom een groot compliment, dat ze dat gewoon durft. Ze beschouwt dit echt als haar huisje. En zo is het natuurlijk ook. Inmiddels heeft Vida ook de poortdeur ontdekt… Ruby had deze de avond ervoor vergeten dicht te doen. Vida wil tegenwoordig steeds vaker even koekeloeren in de tuin en dat mag natuurlijk. Ineens zag Vida de poortdeur en was meteen foetsie. Gelukkig merkte ik het vrij snel, dus ik ging haar achterna. Ze stond met grote interesse te ruiken aan een andere poortdeur met een kattenluikje in de steeg. Ze houdt ervan om op avontuur te gaan. De verplichte wandelingetjes zijn maar zo zo, maar zelf op avontuur gaan…dat vindt madammeke wel wat.

Een paar weken terug maakte ze ons wakker met heel hard geblaf…zelfs een beetje waaks aan het worden. De dag erna kwam ik erachter dat de buurman vermoedelijk langs was gelopen om zijn vrouw op te halen van haar late dienst. Geweldig toch… dit is haar huisje en ’s nachts hoor je daar niet te dicht bij te zijn als buitenstaander. Heerlijk!! Trots op ons meisje! Net kwamen we terug van een wandeling en liep ze naar de bank… er lag op de lage tafel een papier en dat moest mevrouwtje er even af trekken… hahahaha…ze pakt het dan keurig netjes vast aan de punt en trekt het zo op de grond. Dan stapt ze er boven op en gaat dan lekker op de bank liggen, alsof er niets aan de hand is. Het blijft genieten met Vida!!!