Helaas geen goed bericht.

Dit keer helaas geen goed bericht…. De laatste paar weken zagen we Vida steeds minder gaan eten. We zagen haar gewicht en bespiering afnemen. Ik probeerde mezelf nog te vertellen dat ook wij minder eten met dat warme weer. Nadat Vida 2 dagen niet meer had gegeten heb ik Dierenkliniek Schiedam gebeld. We konden op maandag niet terecht bij haar vaste dierenarts. De dierenarts bij wie ze ook was binnengekomen met de Dierenambulance, dus werd het dinsdagochtend vroeg.

Helaas had ik het ‘goed’ aangevoeld en ook Ruby (onze dochter) en mijn man al voorbereid. Uiteindelijk ben ik degene geweest die 9 maanden lang eigenlijk 24/7 met haar heb doorgebracht, dus zag heel duidelijk het bergafwaarts gaan. We gingen dus met z’n 4-ren naar Schiedam. Haar vaste dierenarts stelde nog wat vragen en vertelde toen dat ze helaas niets meer kon betekenen voor Vida. Ik heb mezelf altijd voorgehouden dat een dier nooit mag lijden voor de mens en dus hebben we ‘een sterretje van haar gemaakt’

Ons verdriet was en is heel groot. We hebben de afgelopen 9 maanden al onze liefde aan Vida gegeven en zijn af en aan naar de Dierenkliniek gereden. Vooraf wisten we al dat Vida opnemen in ons gezin nooit voor onszelf maar altijd voor Vida was. We hebben alles voor Vida gedaan wat ‘binnen onze macht lag’. We hebben Vida liefde laten ervaren; blijheid; Bulldog-gekheid, maar bovenal hebben we van een intens bang en schuw meisje weer een vrouw kunnen maken met wat zelfvertrouwen en vooral een gelukkig hondje dat kwispelde zodra we haar richting op kwamen. Het heeft wel enige tijd geduurd voordat Vida kon kwispelen; we ‘sprongen bijna een gat in de lucht’ toen ze dit voor het eerst deed.

Vida was de 5e hond van mijn man en mij, maar in alle eerlijkheid kan ik zeggen dat ik niet eerder zo’n mooie ziel, zachtmoedige en vergevingsgezinde hond heb gezien. Ik ben ervan overtuigd dat Vida een engeltje was, dat naar de aarde is gezonden om welke reden dan ook.

‘Het gat’ is groot, het gemis en verdriet nog veel groter, maar net zo groot is de dankbaarheid om Vida te hebben mogen kennen en ons hart te hebben mogen opnemen

~Lisa~